W pewnej organizacji, człowiek o na stanowisku Architekt Korporacyjny zrobił zebranie, na którym objaśnił nową wizję architektury, nazywając ją dogmatem architektonicznym.
Programiści odwdzięczyli mu się zamieszczonym zdjęciem oraz drobiazgową analizą pojęcia dogmat architektoniczny, którą za pozwoleniem cytuję w całości.
Dogmat (z greckiego dogma - mniemanie, osąd, postanowienie, nauka),
- W starożytności postanowienie prawne zgromadzenia ludu lub senatu, także twierdzenie filozoficzne uznawane przez przedstawicieli danej szkoły za nie podlegające dyskusji.
- W teologii katolickiej zdanie, które Kościół na mocy decyzji swego Urzędu Nauczycielskiego lub papieskiej albo soborowej definicji uznaje jednoznacznie za objawione przez Boga, dając równocześnie do zrozumienia, że zaprzeczenie mu oznacza popadnięcie w herezję. Dogmat nie podlega odwołaniu, choć w związku z tym, że ponadczasowe objawienie łączy z elementami uwarunkowanymi historycznie, może zostać poddany tzw. aktualizującej interpretacji lub "zapomniany" (przestaje być przywoływany).
- W teologii prawosławnej dogmat rozumie się podobnie jak w katolicyzmie, jednak prawo jego stanowienia przysługuje wyłącznie soborom. Ponadto Kościół prawosławny nie ogłasza dogmatów, które nie są bezpośrednią interpretacją faktów przedstawionych w Biblii (dlatego np. odrzuca katolicki dogmaty o niepokalanym poczęciu NMP).
- W religioznawstwie określenie końcowego etapu ewolucji doktryny religijnej - ta jej wersja, która uznana została przez hierarchię danej religii za oficjalną i ostateczną.
- Potocznie osąd lub pogląd akceptowany bezkrytycznie, wyłącznie z racji zawierzenie autorytetowi.
Architektura - etymologia terminu
Słowo „architektura” pochodzi od łacińskiego „ architectura” oraz od greckiego „αρχιτεκτονική” (architectu) i oznacza budowniczy, z kombinacji „αρχι-” (archi-), szef i τέκτων (tekton) budowniczy, stolarz. Podczas gdy główne znaczenie słowa „architektura” dotyczy środowiska budowy, przez rozszerzenie terminu oznacza sztukę i dyscyplinę tworzenia aktualnego planu każdego kompleksu lub systemu.
Dzieło architektury
Obiekt, dzieło architektury, powinien odpowiadać zamierzonej funkcji, celowości technicznej, wymaganiom ekonomicznym i estetycznym, a przede wszystkim, dążeniom i oczekiwaniom użytkowników jego przestrzeni lub przeznaczenia.
Realizacja zadań lub obiektów architektonicznych wymaga korzystania z osiągnięć innych dyscyplin, m.in. sztuki, filozofii, inżynierii, techniki, budownictwa, statyki, socjologii, psychologii, urbanistyki, nauk ekonomicznych. W ciągu wieków zmieniały się zarówno zakres obowiązków i koniecznej wiedzy architekta, jak i samo pojmowanie architektury.
Różne definicje architektury
- Potoczne rozumienie związane jest z pochodzeniem słowa architektura: architectura (łac.), zapożyczonego przez Rzymian z greckiego architekton – budowniczy.
- Według Witruwiusza (O architekturze ksiąg dziesięć) architektura polega na zachowaniu trzech zasad: trwałości (Firmitas), użyteczności (Utilitas) i piękna (Venustas)
- Według Egona Eiermanna (Grosse Architekten): Architektura nie ma nic wspólnego ze sztuką, stanowi czysty proces rozumowania. Architektura powstaje dziś wedle uwarunkowań ekonomicznych, konstrukcyjnych i funkcjonalnych
- Niektórzy ze współczesnych neomodernistów (jak np. Vacchini, Snozzi, Galfetti) definiują architekturę, jako rzecz bezużyteczną, która pojawia się dopiero wtedy, gdy potrafimy przekroczyć granice banalnej użyteczności
A zatem: Dogmat architektoniczny
Potocznie pogląd lub osąd akceptowany bezkrytycznie, wyłącznie z racji zawierzenia autorytetowi, definiujący architekturę jako rzecz bezużyteczną, która pojawia się dopiero wtedy, gdy potrafimy przekroczyć granice banalnej użyteczności.
